De geit in de pot

Na alle verhalen van deze week ben ik me bewust hoe vol mijn hoofd is van alles wat we meemaken. Dingen die hier gewoon zijn en waar ze meestal niet van opkijken. Maar voor ons begint de dag toch anders dan thuis als je hoort dat 's nachts straathonden het terrein zijn opgekomen en 4 geiten hebben doodgebeten. Nu waren ze wel bestemd voor in de pot, maar niet op die manier. Of een relletje bij de poort. Opeens zie je politie staan, want ze zijn gauw op of over het kookpunt en dat laten ze merken ook.
Ook in de politiek hier is dat te merken. Meteen zijn er rellen, brandende autobanden en wegomleidingen. Er wordt gezegd dat politici lui huren om die herrie te schoppen voor maximaal effekt.

De dagen zijn gevuld met veel grote en kleine dingen. Gisteren hebben we iemand van het kantoor naar huis gebracht, mevrouw Ruth. Die doet die reis iedere dag 2 keer. Ze staat om 4 uur op (bekend he), want ze heeft een baby van 4 maanden, die haar moeder verzorgt. Om 6 uur vertrekt ze, stapt 3 keer over in een tap-tap (taxi= open pickup met grote treeplank, banken en dak, waar alles op en in hangt, beesten en oms 15 mensen) en is hier 2 uur later. Om een uur of 7 is ze weer thuis, als het niet regent tenminste, waar man en baby op haar wachten en ze om 8 uur op bed ligt. Gelukkig heeft haar man ook werk, als leraar. Daardoor zijn ze de trotse bezitters van een huis van steenblokken op een scheeflopende berghelling en worden door velen benijd. Want de werkloosheid is hier 80%, dus wie kan zo'n paleis betalen?

Verder met de bouwcoordinator langs allerlei huisjes in verschillende staat van afbouw. Via een tv aktie is daar geld voor, maar wie krijgt die dan? Een half miljoen liefhebbers, dus wie ken je in de buurt die het het hardst nodig heeft, zelf de grond in bezit heeft en bijvoorbeeld een groot gezin. We bemiddelen en controleren en bouwen voor zo'n $ 3000 een stenen huis van 6x4. Met wat eigen geld kan daar nog een kamer bij en een latrine met wat buren maakt het compleet. Voor ons onvoorstelbaar,hier een ideaal, nog veel te veel onbereikbaar.

We werden een hart onder riem door woorden in de 40 dagentijd-kalender van 1 maart:

Je kunt de eerste graankorrel zijn op een akker die alle handen vullen zal met brood. Wees niet bang, wees niet bang, ook wanneer het land vol met stenen zit; wees niet bang.

Je kun de eerste druppel zijn voor een bron die in de woestijn levensliederen zingt. Wees niet bang, wees niet bang ook wanneer de wolk nog zwijgt; wees niet bang.

Warme groeten van ons
Andre